ZGROMADZENIE SIÓSTR “JEDNOŚĆ”
pw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Licznik

Liczba wyświetleń:
3489895

Nie można kochać bez nadziei,

nie można mieć nadziei bez wiary

Boże, odnów nas w wierze,

która jest naszym życiem i zbawieniem,

w Nadziei, obiecującej przebaczenie

i wewnętrzną odnowę,

w Miłości oczyszczającej

i otwierającej nasze serca.

Byśmy Cię kochali, a w Tobie każdego naszego brata i siostrę.

Benedykt XVI

Wszystko, co doskonałe dojrzewa powoli.

Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne światło. św. Jan Vianney

Nigdy nie jest równie daleko od celu, jak wtedy, gdy nie wiesz, dokąd zmierzasz. Charles Marice de Talleyrand

Skupienie energii

To, co nie prowadzi do realizacji celu, jest bezużyteczne. Tysiące potoków płynących w różnych kierunkach nie stworzy rzeki; dopiero zebrane w jednym zbiorniku, by zasilać urządzenia elektrowni, mogą być źródłem energii, siły, światła i ciepła. W ten sam sposób człowiek o przeciętnej inteligencji, który skupia swoją energię na wykonywaniu swego obowiązku, może uczynić więcej i lepiej niż inny, który rozprasza swoje myśli, czas i energię na wiele niepotrzebnych rzeczy. Przecież wykonywanie dobrze i sumiennie powierzonego zadania zabiera tyle samo czasu, co robienie tego źle.

Dla lepszej przyszłości

Powody czysto realistyczne, ale też i nadprzyrodzone skłaniają nas do tego, by nie tracić nadziei. Przeszłość, choćby najsmutniejsza, może stać się elementem budowy lepszej przyszłości. „Sztuką jest umieć wyprowadzić dobro nawet z cudzych błędów, krzywdzących człowieka". Bóg wyprowadza dobro nawet z grzechów i sprawia, że wszystko „pomaga ku dobremu tym, którzy Go miłują".

Chrześcijański hart ducha

Hart ducha jest cnotą moralną i nadprzyrodzoną, która czyni duszę wspaniałomyślną i nieustraszoną w dążeniu do nieba, pomimo trudności, lęku, a nawet śmierci. Odważne serce wie, jak znosić ciężary życia i nie ustawać w pracy. Na drodze powołania często napotykamy przeszkody, pokusy i obawy. Musimy odważnie stawić im czoła. Hart ducha pozwala nam rozwiązywać problemy bez lęku; pracować efektywnie i wytrwać w dobrym do końca. Osoba tak czyniąca powoli staje się święta, pod warunkiem, że naprawdę do tego dąży.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 [10] 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »

Powrót

Według Konstytucji Zgromadzenia „Jedność”

p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus

do naszej wspólnoty zakonnej może być przyjęta kandydatka, która:

jest wyznania rzymsko-katolickiego;

w wieku od 18 do 35 lat;

ma czystą intencję wstąpienia do zakonu;

nie jest związana żadną przeszkoda prawną;

ma odpowiednie zdrowie do podjęcia życia zakonnego.

Kandydatka przechodzi następujące etapy formacji:

� postulat

� nowicjat

� juniorat

Okres postulatu trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kandydatka zostaje włączona do wspólnoty, jednak bez pełnego uczestnictwa w jej życiu. Przechodzi formację podstawową (ogólnoludzką i religijną) pod kierunkiem mistrzyni postulatu, która też wyznacza jej codzienne obowiązki. Przed przyjęciem do postulatu kandydatka winna przedłożyć następujące dokumenty:

Ø świadectwo urodzenia, chrztu i bierzmowania oraz stanu wolnego;

Ø świadectwo moralności od ks. proboszcza, katechety lub prefekta;

Ø zaświadczenie o stanie zdrowia;

Ø ostatnie świadectwo szkolne i z katechizacji;

Ø własnoręcznie napisany życiorys;

Ø własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie do postulatu.

Nowicjat trwa od roku do dwóch lat. Kandydatka po przyjęciu do nowicjatu rozpoczyna już życie zakonne według duchowości Zgromadzenia. Poznaje historię Instytutu, osobę Założyciela, charyzmat. Pod kierunkiem mistrzyni nowicjatu, przechodzi wszechstronną i systematyczną formację dostosowaną do jej zdolności, okoliczności, czasu i miejsca. W drugim roku nowicjatu kandydatka może uzyskać zgodę na podjęcie pracy zawodowej, zgodnej z celem apostolskim Instytutu. Nowicjat kończy złożenie pierwszej profesji zakonnej na ściśle określony czas, która jest co roku ponawiana aż do ślubów wieczystych.

Juniorat to czas liczony od pierwszych ślubów zakonnych do profesji wieczystej. Trwa od pięciu do siedmiu lat. W tym czasie ma miejsce pogłębiona formacja duchowa i apostolska, naukowa i praktyczna włączona w realizowanie misji Zgromadzenia przez siostrę. Nad formacją czuwa mistrzyni junioratu.

Okres profesji czasowej kończy złożenie ślubów wieczystych.