ZGROMADZENIE SIÓSTR “JEDNOŚĆ” <br />pw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Licznik

Liczba wyświetleń:
3483870

Nie można kochać bez nadziei,

nie można mieć nadziei bez wiary

Boże, odnów nas w wierze,

która jest naszym życiem i zbawieniem,

w Nadziei, obiecującej przebaczenie

i wewnętrzną odnowę,

w Miłości oczyszczającej

i otwierającej nasze serca.

Byśmy Cię kochali, a w Tobie każdego naszego brata i siostrę.

Benedykt XVI

Wszystko, co doskonałe dojrzewa powoli.

Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne światło. św. Jan Vianney

Nie masz gruntu pod nogami, jeśli dokonujesz jakiegokolwiek wyboru tylko z myślą o sobie. Dag Hammarskjold

TAK JAK CHRYSTUS STAWAĆ SIĘ CZŁOWIEKIEM DOSKONAŁYM

Szukając człowieka

Szukam człowieka, czyli osoby odznaczającej się szczerością i pragnieniem poznania prawdy oraz głoszącej ją zawsze i wszędzie bez względu na korzyści i własny interes. Szukam człowieka, który nie zważa na aplauz otoczenia i własną satysfakcję... Oszukujący w interesach, obłudni, nie dochowujący wierności ślubom i przyrzeczeniom, dwulicowi czy kłamcy nie są w pełnym tego słowa znaczeniu ludźmi.

Kształtowanie człowieka

Niezbędne jest zakładanie dobrych fundamentów pod kształtowanie naszego człowieczeństwa. Jeżeli naturę porównamy do dźwięku, to łaska Boża doprowadza do perfekcji jego brzmienie. Dziecko staje się synem Bożym przez chrzest, ale musi stać się prawdziwym człowiekiem; człowiekiem miłującym prawdę i cnotę; człowiekiem prawych uczuć i aspiracji. Rzeczą główną i podstawową jest wypełnianie prawa naturalnego, wypisanego przez Boga w sercu każdego człowieka.

Prawdziwy człowiek

Prawdziwy człowiek musi być blisko Boga, któremu oddaje cześć, miłość, szacunek i posłuszeństwo. Kontakt z bliźnimi powinien być nacechowany szacunkiem dla ich duchowych darów, wolności i dobrego imienia. Dla samego siebie winien starać się o dobra duchowe, opanowanie ciała i traktowanie go z należną godnością. Bluźniercy, złodzieje, oszczercy; ci, którzy pożądają dóbr materialnych i zazdroszczą innym, którzy uwodzą cudze żony, którzy są okrutni i brutalni dla słabych, którzy uciskają biednych, pozbawiają pracowników godziwej zapłaty, którzy nie dotrzymują umów i zobowiązań, gorszyciele... wszyscy ci nie są prawdziwymi ludźmi.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 [11] 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »

Powrót

Według Konstytucji Zgromadzenia „Jedność”

p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus

do naszej wspólnoty zakonnej może być przyjęta kandydatka, która:

jest wyznania rzymsko-katolickiego;

w wieku od 18 do 35 lat;

ma czystą intencję wstąpienia do zakonu;

nie jest związana żadną przeszkoda prawną;

ma odpowiednie zdrowie do podjęcia życia zakonnego.

Kandydatka przechodzi następujące etapy formacji:

� postulat

� nowicjat

� juniorat

Okres postulatu trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kandydatka zostaje włączona do wspólnoty, jednak bez pełnego uczestnictwa w jej życiu. Przechodzi formację podstawową (ogólnoludzką i religijną) pod kierunkiem mistrzyni postulatu, która też wyznacza jej codzienne obowiązki. Przed przyjęciem do postulatu kandydatka winna przedłożyć następujące dokumenty:

Ø świadectwo urodzenia, chrztu i bierzmowania oraz stanu wolnego;

Ø świadectwo moralności od ks. proboszcza, katechety lub prefekta;

Ø zaświadczenie o stanie zdrowia;

Ø ostatnie świadectwo szkolne i z katechizacji;

Ø własnoręcznie napisany życiorys;

Ø własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie do postulatu.

Nowicjat trwa od roku do dwóch lat. Kandydatka po przyjęciu do nowicjatu rozpoczyna już życie zakonne według duchowości Zgromadzenia. Poznaje historię Instytutu, osobę Założyciela, charyzmat. Pod kierunkiem mistrzyni nowicjatu, przechodzi wszechstronną i systematyczną formację dostosowaną do jej zdolności, okoliczności, czasu i miejsca. W drugim roku nowicjatu kandydatka może uzyskać zgodę na podjęcie pracy zawodowej, zgodnej z celem apostolskim Instytutu. Nowicjat kończy złożenie pierwszej profesji zakonnej na ściśle określony czas, która jest co roku ponawiana aż do ślubów wieczystych.

Juniorat to czas liczony od pierwszych ślubów zakonnych do profesji wieczystej. Trwa od pięciu do siedmiu lat. W tym czasie ma miejsce pogłębiona formacja duchowa i apostolska, naukowa i praktyczna włączona w realizowanie misji Zgromadzenia przez siostrę. Nad formacją czuwa mistrzyni junioratu.

Okres profesji czasowej kończy złożenie ślubów wieczystych.