Boże, odnów nas w wierze,
która jest naszym życiem i zbawieniem,
w Nadziei, obiecującej przebaczenie
i wewnętrzną odnowę,
w Miłości oczyszczającej
i otwierającej nasze serca.
Byśmy Cię kochali, a w Tobie każdego naszego brata i siostrę.
Benedykt XVI
Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne światło. św. Jan Vianney
Tożsamość
Człowiek jest taki, jakie są jego myśli. Według ideału chrześcijańskiego zło należy zatopić w oceanie dobra. Jest to ideał pozytywny. Dyscyplina umysłu zjednoczy władzę pamięci i wyobraźni we właściwej harmonii, tak by umysł, wola i serce były jednością zakorzenioną w przeszłości a oczekującą przyszłego raju. Wyobraźnia potrafi uczynić przyszłe życie bardziej realnym niż nasze obecne istnienie. Wtedy działanie będzie pełne energii, a dusza zdążać będzie naprzeciw nagrodzie naszego powołania w Jezusie Chrystusie.
Siła i słabość wyobraźni
Wyobraźnia jest źródłem wspaniałych inicjatyw. Pomaga w kształtowaniu charakteru aż do heroizmu; uskrzydla do wysokich lotów i osiągania wyżyn doskonałości dostępnych świętym. Może także stać się siedliskiem próżnych przyjemności, egoizmu, bezsensownych marzeń i ułudy. Wyobraźnia może stworzyć nierealny świat i tak jak narkotyk zaślepić człowieka nierzeczywistym szczęściem, w którym człowiek zatraci prawdziwe życie.
Myśl
Nasz charakter zależy przede wszystkim od wewnętrznej dyscypliny, która prowadzi do kontroli myśli. Jest prosta metoda uzyskania powodzenia wielu przedsięwzięć: „Przemyśl to”. Trzeba rozsądnie wykalkulować, by zrobić dobry użytek ze środków, którymi dysponujemy. Rozsądek daje pokój umysłu. Należy też skorzystać z pomocy dobrych doradców i prosić o światło płynące z tabernakulum.
« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 [15] 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »
Według Konstytucji Zgromadzenia „Jedność”
p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus
do naszej wspólnoty zakonnej może być przyjęta kandydatka, która:
jest wyznania rzymsko-katolickiego;
w wieku od 18 do 35 lat;
ma czystą intencję wstąpienia do zakonu;
nie jest związana żadną przeszkoda prawną;
ma odpowiednie zdrowie do podjęcia życia zakonnego.
Kandydatka przechodzi następujące etapy formacji:
� postulat
� nowicjat
� juniorat
Okres postulatu trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kandydatka zostaje włączona do wspólnoty, jednak bez pełnego uczestnictwa w jej życiu. Przechodzi formację podstawową (ogólnoludzką i religijną) pod kierunkiem mistrzyni postulatu, która też wyznacza jej codzienne obowiązki. Przed przyjęciem do postulatu kandydatka winna przedłożyć następujące dokumenty:
Ø świadectwo urodzenia, chrztu i bierzmowania oraz stanu wolnego;
Ø świadectwo moralności od ks. proboszcza, katechety lub prefekta;
Ø zaświadczenie o stanie zdrowia;
Ø ostatnie świadectwo szkolne i z katechizacji;
Ø własnoręcznie napisany życiorys;
Ø własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie do postulatu.
Nowicjat trwa od roku do dwóch lat. Kandydatka po przyjęciu do nowicjatu rozpoczyna już życie zakonne według duchowości Zgromadzenia. Poznaje historię Instytutu, osobę Założyciela, charyzmat. Pod kierunkiem mistrzyni nowicjatu, przechodzi wszechstronną i systematyczną formację dostosowaną do jej zdolności, okoliczności, czasu i miejsca. W drugim roku nowicjatu kandydatka może uzyskać zgodę na podjęcie pracy zawodowej, zgodnej z celem apostolskim Instytutu. Nowicjat kończy złożenie pierwszej profesji zakonnej na ściśle określony czas, która jest co roku ponawiana aż do ślubów wieczystych.
Juniorat to czas liczony od pierwszych ślubów zakonnych do profesji wieczystej. Trwa od pięciu do siedmiu lat. W tym czasie ma miejsce pogłębiona formacja duchowa i apostolska, naukowa i praktyczna włączona w realizowanie misji Zgromadzenia przez siostrę. Nad formacją czuwa mistrzyni junioratu.
Okres profesji czasowej kończy złożenie ślubów wieczystych.