ZGROMADZENIE SIÓSTR “JEDNOŚĆ” <br />pw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Licznik

Liczba wyświetleń:
3490736

Nie można kochać bez nadziei,

nie można mieć nadziei bez wiary

Boże, odnów nas w wierze,

która jest naszym życiem i zbawieniem,

w Nadziei, obiecującej przebaczenie

i wewnętrzną odnowę,

w Miłości oczyszczającej

i otwierającej nasze serca.

Byśmy Cię kochali, a w Tobie każdego naszego brata i siostrę.

Benedykt XVI

Wszystko, co doskonałe dojrzewa powoli.

Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne światło. św. Jan Vianney

Niewielu ludzi wykorzystuje drzemiące w nich możliwości â większość jest jak ukryte studnie, z których nikt nigdy nie zaczerpnął wody. Richard Byrd

Równowaga

Konieczna i cenna dla nas jest znajomość siebie samego. Pomaga nam to uniknąć niebezpiecznego optymizmu oraz popadania w zniechęcenie. Codzienny rachunek sumienia ułatwia nam uzyskanie wewnętrznej równowagi. Powinien zawierać on podziękowanie za dary otrzymane od Boga, które służą nam do coraz większej doskonałości, a także przyznanie się do popełnianych błędów i zaniedbań w czynieniu dobra. Uznajmy swoje ograniczenia oraz grzechy i starajmy się z nich poprawiać.

Wiedza i miłość

Wiedza musi pozostać na usługach miłości. Św. Augustyn mówi: „Wiedza powinna być używana jako maszyna przy budowie gmachu miłości". Należy posiąść wiedzę na temat spraw duchowych, ale wielu używa jej bardziej ku własnemu samozadowoleniu i sławie niż do oczyszczania serc, budowy duchowego gmachu i wzrostu miłości.

Świadectwo

Świat rozwija się szybko. Zmienia się kultura i gospodarka. Ciche i szybkie rewolucje dokonują się poprzez mass media: prasę, radio, telewizję, filmy. Podróże samolotami zmniejszają odległości. Rozwijają się nowe prądy społeczne, polityczne i ekonomiczne. Upowszechniono takie źródło energii, jak energia atomowa. Nasze świadectwo musi odpowiedzieć na wyzwania epoki, by poprzez wykorzystanie nowoczesnych sposobów rozszerzać wiarę wszędzie. Wszystko należy do Boga i powinno być wykorzystane w celu zwiększenia Jego chwały i polepszenia warunków życia na ziemi. Ten, kto zatrzymuje się i opóźnia, pozostaje w tyle. Natrudzi się bardzo, a jego przeciwnik zbierze plony. By przynosić owoce, trzeba czerpać ze swego korzenia życiodajne soki.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 [16] 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »

Powrót

Według Konstytucji Zgromadzenia „Jedność”

p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus

do naszej wspólnoty zakonnej może być przyjęta kandydatka, która:

jest wyznania rzymsko-katolickiego;

w wieku od 18 do 35 lat;

ma czystą intencję wstąpienia do zakonu;

nie jest związana żadną przeszkoda prawną;

ma odpowiednie zdrowie do podjęcia życia zakonnego.

Kandydatka przechodzi następujące etapy formacji:

� postulat

� nowicjat

� juniorat

Okres postulatu trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kandydatka zostaje włączona do wspólnoty, jednak bez pełnego uczestnictwa w jej życiu. Przechodzi formację podstawową (ogólnoludzką i religijną) pod kierunkiem mistrzyni postulatu, która też wyznacza jej codzienne obowiązki. Przed przyjęciem do postulatu kandydatka winna przedłożyć następujące dokumenty:

Ø świadectwo urodzenia, chrztu i bierzmowania oraz stanu wolnego;

Ø świadectwo moralności od ks. proboszcza, katechety lub prefekta;

Ø zaświadczenie o stanie zdrowia;

Ø ostatnie świadectwo szkolne i z katechizacji;

Ø własnoręcznie napisany życiorys;

Ø własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie do postulatu.

Nowicjat trwa od roku do dwóch lat. Kandydatka po przyjęciu do nowicjatu rozpoczyna już życie zakonne według duchowości Zgromadzenia. Poznaje historię Instytutu, osobę Założyciela, charyzmat. Pod kierunkiem mistrzyni nowicjatu, przechodzi wszechstronną i systematyczną formację dostosowaną do jej zdolności, okoliczności, czasu i miejsca. W drugim roku nowicjatu kandydatka może uzyskać zgodę na podjęcie pracy zawodowej, zgodnej z celem apostolskim Instytutu. Nowicjat kończy złożenie pierwszej profesji zakonnej na ściśle określony czas, która jest co roku ponawiana aż do ślubów wieczystych.

Juniorat to czas liczony od pierwszych ślubów zakonnych do profesji wieczystej. Trwa od pięciu do siedmiu lat. W tym czasie ma miejsce pogłębiona formacja duchowa i apostolska, naukowa i praktyczna włączona w realizowanie misji Zgromadzenia przez siostrę. Nad formacją czuwa mistrzyni junioratu.

Okres profesji czasowej kończy złożenie ślubów wieczystych.