ZGROMADZENIE SIÓSTR “JEDNOŚĆ”
pw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus

Licznik

Liczba wyświetleń:
3485567

Nie można kochać bez nadziei,

nie można mieć nadziei bez wiary

Boże, odnów nas w wierze,

która jest naszym życiem i zbawieniem,

w Nadziei, obiecującej przebaczenie

i wewnętrzną odnowę,

w Miłości oczyszczającej

i otwierającej nasze serca.

Byśmy Cię kochali, a w Tobie każdego naszego brata i siostrę.

Benedykt XVI

Wszystko, co doskonałe dojrzewa powoli.

Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne światło. św. Jan Vianney

Miłość jest duszą wiary, sprawia, że jest ona żywa; bez miłości wiara umiera. św. Antoni

Niebezpieczeństwa

Umysłowe lenistwo, bezczynność, brak jakichkolwiek zainteresowań wystawia umysł na niebezpieczeństwo stania się ofiarą czyjegoś błędnego myślenia. Duchowemu lenistwu przeciwdziała ciągła aktywność i czynienie dobra. Umysł pozostający w ruchu jest gotowy przyjąć strawę, jaką napotka. Jeżeli zajęty jest dobrymi myślami i uczuciami, nie ma czasu na zło. Musimy polegać na łasce Bożej, ale nie możemy wystawiać Boga na próbę. Po to mamy rozum i roztropność, byśmy mogli się nimi kierować. Umysł o szerokich horyzontach, posiadający wszechstronne zainteresowania tak łatwo nie pozwoli sobą manipulować i nie przyjmie trucizny.

Zło tkwiące w umyśle

Zarozumiałość jest najbardziej niebezpieczną i trudną do wyleczenia chorobą. To właśnie pycha stwarza trudności w wierze i posłuszeństwie. Człowiek tak bardzo ufa własnemu myśleniu, że chciałby być samowystarczalny i z trudnością przychodzi mu zaakceptowanie nauki wiary. Pragnie wszystko poddać krytyce i rozumowej interpretacji. Zbytnia pewność słuszności swojego punktu widzenia może sprawić, że niechętnie będzie radził się innych, a zwłaszcza swoich przełożonych.

Zaangażowanie umysłu

Musimy starać się przezwyciężyć brak refleksji nad sobą i swoim życiem. Ziarno, które upadnie na drogę, nie wykiełkuje. Musi być zasadzone głęboko w ziemi: „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy w Swoim sercu" (Łk 2,19). Maryja rozważała wszystko.Słuchać a nie medytować nad tym, co się usłyszało i nie próbować zastosować tego w praktycznym życiu, to tak, jak jeść bez trawienia. „To ten, kto słucha Słowa Bożego, ale nie wypełnia Go". Odpowiedzialność wtedy zostaje pomnożona. Rozważanie Słowa i zastosowanie w życiu jest ważniejsze od samego, nawet najpiękniejszego kazania. To wymaga wysiłku, ale też przynosi wspaniałe rezultaty.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 [18] 19 20 21 22 23 24 25 26 27 »

Powrót

Według Konstytucji Zgromadzenia „Jedność”

p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus

do naszej wspólnoty zakonnej może być przyjęta kandydatka, która:

jest wyznania rzymsko-katolickiego;

w wieku od 18 do 35 lat;

ma czystą intencję wstąpienia do zakonu;

nie jest związana żadną przeszkoda prawną;

ma odpowiednie zdrowie do podjęcia życia zakonnego.

Kandydatka przechodzi następujące etapy formacji:

� postulat

� nowicjat

� juniorat

Okres postulatu trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kandydatka zostaje włączona do wspólnoty, jednak bez pełnego uczestnictwa w jej życiu. Przechodzi formację podstawową (ogólnoludzką i religijną) pod kierunkiem mistrzyni postulatu, która też wyznacza jej codzienne obowiązki. Przed przyjęciem do postulatu kandydatka winna przedłożyć następujące dokumenty:

Ø świadectwo urodzenia, chrztu i bierzmowania oraz stanu wolnego;

Ø świadectwo moralności od ks. proboszcza, katechety lub prefekta;

Ø zaświadczenie o stanie zdrowia;

Ø ostatnie świadectwo szkolne i z katechizacji;

Ø własnoręcznie napisany życiorys;

Ø własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie do postulatu.

Nowicjat trwa od roku do dwóch lat. Kandydatka po przyjęciu do nowicjatu rozpoczyna już życie zakonne według duchowości Zgromadzenia. Poznaje historię Instytutu, osobę Założyciela, charyzmat. Pod kierunkiem mistrzyni nowicjatu, przechodzi wszechstronną i systematyczną formację dostosowaną do jej zdolności, okoliczności, czasu i miejsca. W drugim roku nowicjatu kandydatka może uzyskać zgodę na podjęcie pracy zawodowej, zgodnej z celem apostolskim Instytutu. Nowicjat kończy złożenie pierwszej profesji zakonnej na ściśle określony czas, która jest co roku ponawiana aż do ślubów wieczystych.

Juniorat to czas liczony od pierwszych ślubów zakonnych do profesji wieczystej. Trwa od pięciu do siedmiu lat. W tym czasie ma miejsce pogłębiona formacja duchowa i apostolska, naukowa i praktyczna włączona w realizowanie misji Zgromadzenia przez siostrę. Nad formacją czuwa mistrzyni junioratu.

Okres profesji czasowej kończy złożenie ślubów wieczystych.