Nie można kochać bez nadziei,

nie można mieć nadziei bez wiary

 

 

Boże, odnów nas w wierze,

która jest naszym życiem i zbawieniem,

w Nadziei, obiecującej przebaczenie

i wewnętrzną odnowę,

w Miłości oczyszczającej

i otwierającej nasze serca.

Byśmy Cię kochali, a w Tobie każdego naszego brata i siostrę.

Benedykt XVI

Jesteśmy na tym świecie, niczym we mgle, ale wiara jest wichrem, który rozprasza mgłę i sprawia, że nad naszą duszą jaśnieje piękne światło. św. Jan Vianney

Wiara jest fundamentem, miłość kresem. Połączeniem obydwóch jest sam Bóg. św. Ignacy Antiocheński

Dobra znajomość siebie

Lepiej jest poznawać samego siebie niż tracić czas na niepotrzebne rzeczy, które nieraz mogą nam zaszkodzić. Ile bezużytecznych nowinek zaprząta nam głowę, ile energii zużywamy na działalność, która nie powinna nas interesować, podczas gdy brakuje nam całkowicie wiedzy o samych sobie i zapominamy, że jedynym naszym dążeniem winno być podejmowanie trudów owocujących życiem wiecznym. Jaką korzyść nam przyniesie udzielanie rad innym, osądzanie pracy bliźnich, zaspakajanie własnej ciekawości, jeżeli nie robimy tej „jednej, koniecznej rzeczy"? Poczytajmy w książce własnego sumienia, zamiast marnować czas na bezużyteczną lekturę, oglądanie telewizji i filmów, które nie są nam potrzebne do zbawienia. Gdy tak będziemy postępować, osiągniemy wielką mądrość.

Dobre zdrowie

Obecne życie ma być przygotowaniem do wiecznego szczęścia i zbawienia całego człowieka: umysłu, woli, serca i ciała. Nie można powiedzieć, że człowiek jest zdrowy, gdy jeden z jego narządów jest chory, np. serce, krew, psychika. Tak samo można oceniać zdrowie duszy. Dobrze przygotujemy się do wiecznego zbawienia, gdy cała nasza istota będzie zdrowa: umysł, serce i wola.

Samoopanowanie

Obserwuj siebie! Żadna wiedza medyczna nie dorówna twojej własnej znajomości ciała i jego reakcji. Przyjrzyj się sobie! Żaden kierownik duchowy nie wystarczy, jeżeli ty sam nie wyciągniesz wniosków z historii swojego życia, która jest najlepszą nauczycielką prawdy. Wszyscy wielcy święci, apostołowie, naukowcy, bohaterowie, oddani dziełom miłosierdzia i zasłużeni dla ludzkości panowali nad swoimi instynktami i namiętnościami. Kierowali się w życiu rozsądkiem i wiarą, a ciało swoje traktowali z łagodnością, ale i z mocą jednocześnie.

 «  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  [19]  20  21  22  23  24  25  26  27  » 

Powrót

 

Według Konstytucji Zgromadzenia „Jedność” 

p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus

do naszej wspólnoty zakonnej może być przyjęta kandydatka, która:

 

     

*     jest wyznania rzymsko-katolickiego;

*  w wieku od 18 do 35 lat;

*  ma czystą intencję wstąpienia do zakonu;

*  nie jest związana żadną przeszkoda prawną;

*  ma odpowiednie zdrowie do podjęcia życia zakonnego.

 

 

Kandydatka przechodzi następujące etapy formacji:

 

 

      postulat

      nowicjat

      juniorat

 

 

     Okres postulatu trwa od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kandydatka zostaje włączona do wspólnoty, jednak bez pełnego uczestnictwa w jej życiu. Przechodzi formację podstawową (ogólnoludzką i religijną) pod kierunkiem mistrzyni postulatu, która też wyznacza jej codzienne obowiązki. Przed przyjęciem do postulatu kandydatka winna przedłożyć następujące dokumenty:

 

Ø      świadectwo urodzenia, chrztu i bierzmowania oraz stanu wolnego;

Ø      świadectwo moralności od ks. proboszcza, katechety lub prefekta;

Ø      zaświadczenie o stanie zdrowia;

Ø      ostatnie świadectwo szkolne i z katechizacji;

Ø      własnoręcznie napisany życiorys;

Ø      własnoręcznie napisane podanie o przyjęcie do postulatu.

     Nowicjat trwa od roku do dwóch lat. Kandydatka po przyjęciu do nowicjatu rozpoczyna już życie zakonne według duchowości Zgromadzenia. Poznaje historię Instytutu, osobę Założyciela, charyzmat. Pod kierunkiem mistrzyni nowicjatu, przechodzi wszechstronną i systematyczną formację dostosowaną do jej zdolności,  okoliczności, czasu i miejsca. W drugim roku nowicjatu kandydatka może uzyskać zgodę na podjęcie pracy zawodowej, zgodnej z celem apostolskim Instytutu. Nowicjat kończy złożenie pierwszej profesji zakonnej na ściśle określony czas, która jest co roku ponawiana aż do ślubów wieczystych.

   

     Juniorat to czas liczony od pierwszych ślubów zakonnych do profesji wieczystej. Trwa od pięciu do siedmiu lat. W tym czasie ma miejsce pogłębiona formacja duchowa i apostolska, naukowa i praktyczna włączona w realizowanie misji Zgromadzenia przez siostrę. Nad formacją czuwa mistrzyni junioratu.

Okres profesji czasowej kończy złożenie ślubów wieczystych.

Powrót

Święta

Środa, IV Tydzień Wielkanocny
Rok B, II
Dzień Powszedni albo wsp. św. Fidelisa z Sigmaringen, prezb. i męcz. albo wsp. św. Jerzego, męcz.

Galeria

Wyszukiwanie